Kaliumtekort

Gesloten
Gebruikersavatar
Neeltje
Berichten: 73612
Lid geworden op: 13 mar 2009 17:48
Insuline: was Caninsulin
Woonplaats: -

Kaliumtekort

Bericht door Neeltje »

HYPOKALAEMIE BIJ DE KAT

Drs. Amanda van Grondelle, dierenarts, verbonden aan WHG Westerhuis Kliniek voor Gezelschapsdieren, Dalwagen 29c, 6669 CA Dodewaard; T 0488-410040; http://www.whgdierenartsen.nl

N.B. Onze hand-outs worden vervaardigd aan de hand van niet alleen wetenschappelijke literatuur, maar ook van onze eigen inzichten op grond van persoonlijke ervaringen. Daarom kan de informatie voor een deel afwijken van de gangbare literatuur.

INLEIDING
Hypokalaemie is de medische term voor een tekort aan kalium in het bloed. Kalium is een hele belangrijke elektrolyt die nodig is in het lichaam om verschillende functies te vervullen. Een teveel aan kalium is gevaarlijk, maar een tekort ook. De waarde van het kalium gehalte in het bloed moet dan ook binnen nauwe grenzen liggen.

Bij katten komt een kaliumgebrek nogal eens voor als direct gevolg of complicatie van diverse aandoeningen.

In onderstaand artikel wordt besproken wat een tekort aan kalium in het bloed voor gevolgen kan hebben, hoe het kaliumtekort eruit ziet bij de kat, wat de oorzaken voor dit kaliumtekort kunnen zijn en wat we eraan kunnen doen.

KLINISCH BEELD
Het klinisch beeld van een kat met een tekort aan kalium in het bloed hangt sterk af van de ernst van het kalium tekort. Een ernstig kaliumtekort leidt tot een vrij dramatisch beeld van spierzwakte. De kat loopt dan echt te zwalken op de poten en kan soms helemaal niet meer staan. De spierzwakte komt ook tot uiting in de spieren van de nek. De kat kan de nek niet meer recht houden en de kop niet meer optillen en loopt of zit daardoor met de kop helemaal naar beneden gebogen (zie foto). AfbeeldingBovenstaand beeld wordt nogal eens verward met een probleem in de hersenen. Een stijve, onzekere gang en spierpijn kan ook duiden op een kaliumtekort bij katten.

Een minder ernstig kaliumtekort geeft een veel vager, en daardoor ook minder gemakkelijk te herkennen, beeld. Het is een beeld dat in veel gevallen toegeschreven zal worden aan het ouder worden: minder eetlust, matig gewichtsverlies, lichte bloedarmoede, slechte vachtconditie en verminderde activiteit en fitheid in het algemeen.

Soms zien we bij katten met een kaliumtekort ook veel drinken en plassen. Dit kan een direct gevolg zijn van het kaliumtekort, maar het kan ook een gevolg zijn van de primaire oorzaak van het kaliumtekort. Een direct gevolg van de achterliggende ziekte dus.


Spierzwakte ten gevolge van een kaliumtekort. De kat kan de kop niet meer optillen en zakt door de poten.

OORZAKEN
Achterliggende ziektes of problemen bij de kat die kunnen leiden tot een kaliumtekort zijn met name chronisch nierfalen, suikerziekte, hyperthyreoïdie (= een te snel werkende schildklier), tumoren van de bijnier(en) die leiden tot een overproductie van het hormoon aldosteron, langdurig slecht eten en/of langdurig en heftig braken en diarree. Ook het geven van infusen waar niet voldoende kalium aan toegevoegd is of bepaalde medicijnen (vochtafdrijvende middelen) kunnen leiden tot een kaliumgebrek.

Met name chronisch nierfalen, suikerziekte en een te snel werkende schildklier zijn ziektes die meestal bij de wat oudere kat voorkomen. U kunt zich dus voorstellen dat “ouderdom” vaak onterecht de schuld krijgt van het wat minder fit zijn van de senior kat! Reden temeer om dus bij de senior kat (boven de 12 jaar) regelmatig een screenend bloedonderzoek te laten doen om zeker te weten of alles nog in orde is.

Bij Burmezen komt nog een erfelijk vorm van hypokalaemie voor, waarvoor niet echt een duidelijke oorzaak te vinden is. Deze aandoening staat ook wel bekend als idiopathische ( = oorzaak onbekend) hypokalaemische ( = kaliumtekort in het bloed), polymyopathie ( = gegeneraliseerde spierziekte).

BEHANDELING
Een ernstig kaliumtekort moet in eerste instantie worden behandeld met infusen waaraan extra kalium is toegevoegd. Het liefst rechtstreeks in het bloedvat (een intraveneus infuus dus). Hierbij moet wel nauwkeurig berekend worden of het kalium niet te snel wordt aangevuld, want dat zou heel gevaarlijk kunnen zijn!

Als het kalium eenmaal weer zover gecorrigeerd is dat het weer binnen de normaalwaarden valt, dan kan er vervolgens worden overgeschakeld op een toevoeging aan het voer. In Nederland is een dergelijk voedingssupplement (Tumil-K®) veterinair tot op heden alleen verkrijgbaar in de vorm van een poeder, maar eventueel kan ook een drankje gemaakt worden door de apotheek. Sommige katten vinden de smaak van het poeder namelijk niet echt aantrekkelijk en het poeder is niet goed oplosbaar, zodat het ook niet in de melk en dergelijke gedaan kan worden.

Natuurlijk is het van het grootste belang dat de achterliggende oorzaak ook wordt behandeld. Die behandeling is natuurlijk volledig afhankelijk van de diagnose.
Het blijkt dat een kaliumtekort in het bloed een nierprobleem kan verergeren, zo kun je dus gemakkelijk in een vicieuze cirkel komen bij een kat met chronisch nierfalen. Het is dus van belang om altijd een zo volledig mogelijke diagnose te hebben alvorens te gaan behandelen.

bron: http://www.dierenziekenhuis.nl/Biblioth ... fault.aspx
Gesloten